Μέσα σε αυτό το παραλήρημα ανθρωπιάς, ένα περιστατικό μονάχα υπήρξε η «παραφωνία», με δυσάρεστες όμως συνέπειες:

Ο σπηλαιολόγος Περικλής Κατσάνος, μέλος του ΣΠΕΛΕΟ και ενεργό μέλος της ομάδας σπηλαιοδιάσωσης στο Σάρχο, δύο ημέρες μετά την επιστροφή του στην Αθήνα απολύθηκε νομίμως από την Εταιρία που εργαζόταν ΚΡΕΝΤΙΝ ΕΛΛΑΣ (εταιρία παρασκευής πρώτων υλών ζαχαροπλαστικής) διότι απουσίαζε από την εργασία του. Όντως ο Περικλής έφυγε αιφνιδίως (ενημερώνοντας απλά τον προϊστάμενό του) από την Αθήνα μόλις έμαθε το περιστατικό του εγκλεισμού και για τέσσερις ημέρες έσκαβε και κοιμόταν δίπλα στο σιφόνι …

Λίγους μήνες μετά την απόλυσή του βρήκε δουλειά σε εταιρία με παρόμοιο αντικείμενο. Η εταιρία ΚΡΕΝΤΙΝ βασιζόμενη στο αρχικό συμβόλαιο που είχε συνάψει μαζί της (που απαγόρευε την απασχόλησή του σε εταιρία με ίδιο αντικείμενο) του έστειλε εξώδικο εξαναγκάζοντάς τον νομίμως σε παραίτηση από τη νέα του δουλειά. Σήμερα ο Περικλής κατοικεί στην Ελβετία και αναζητεί εργασία με συνθήκες τουλάχιστον … δικαιότερες.

Πολλοί θα υποθέσουν ότι το περιστατικό δεν ήταν παρά η αφορμή για την αποφασισμένη από πριν απόλυσή του από την εταιρία, για διαφορετικούς λόγους. Ακόμα και αν αυτό ισχύει, η συμμετοχή σε μια διάσωση πανελλήνιας εμβέλειας όπου οι διασώστες έθεσαν την ίδια τη ζωή τους σε κίνδυνο, δεν νοείται να χρησιμοποιείται για οποιοδήποτε σκοπό, ιδιαίτερα σε μια εποχή που ξοδεύονται μεγάλα κονδύλια στην ευαισθητοποίηση του κόσμου σε θέματα εθελοντισμού!

Στην Πανελλήνια Σπηλαιολογική Συνάντηση που έλαβε χώρα στον Πύργο Δυρού, ενημερωθήκαμε σπηλαιολόγοι από όλοι την Ελλάδα για την εξέλιξη αυτή και νιώσαμε ντροπή και οργή για την αντίδραση της εταιρίας ΚΡΕΝΤΙΝ ΕΛΛΑΣ (Αθήνα), μιας εταιρίας που δυστυχώς αδυνατεί να ξεχωρίσει τον αυτοσκοπό του κέρδους και το τυπικό ενός συμβολαίου από τις ανθρώπινες αξίες.

Και την ίδια στιγμή που καταδικάζουμε την απαράδεκτη αυτή συμπεριφορά, τους προτρέπουμε να δεχθούν λίγα μόνο από τα μηνύματα που έδωσαν εκατοντάδες άνθρωποι που εγκατέλειψαν τις δουλειές τους, τα σπίτια τους, τις οικογένειες τους για να βρεθούν εκεί και να συνδράμουν σε ένα έργο πολύ μεγαλύτερο από το τζίρο τεσσάρων ημερών.